വര്‍ത്തമാനക്കാലം
ഈ നാളില്‍ ഞാന്‍ കാണുന്നു
നിറപകിട്ടാര്‍ന്ന ലോകം
ഈ പകിട്ടില്‍ നിറയും ശോഭയോടെ
ഉള്ളിന്റെയുളില്‍ മങ്ങലാര്‍ന്ന ജീവിതം
നരകിയ യാതനകളാല്‍ വിളരുന്ന
ചിന്തകളാല്‍ ഉരുകിയ മനമായ്
ജീവിക്കുന്നു ജീര്‍ണിക്കുന്ന മനസ്സുകള്‍
കുറുനരിയാകുന്ന മനുഷ്യര്‍
എന്തിനെ കാണുബോഴും
പലതും മൊഴിയുബോഴും
ലോകസുഖത്തെ ഭ്രമതോടെ
കൊതിയൂറും ചിന്തകളാല്‍
നോക്കിയും നശിപ്പിച്ചും
ഇഹലോകവാസം സുഖമായിക്കരുതി
മനുഷ്യത്തമിലാതെക്കഴിയും
മനുഷ്യനെന്താണെറിയാതെ
ജീവിക്കും മണ്ടനായി മരമണ്ടനായ്
പ്രതീക്ഷയറ്റ മനുഷ്യന്‍
കരയുന്ന കണീര്‍പോലും
കിണറുപോലെ വറ്റുന്നു
ഇതാണോ മനുഷ്യധര്‍മം ?
നീയാനുഭവിക്കും നിന്‍ ക്രുരപ്രവര്‍ത്തികള്‍ക്ക്
ഉരുകിയ നരകിയ ഹൃദയങ്ങള്‍
അവര്‍തന്‍ തീരദു:ഖങ്ങള്‍
മൂര്‌ഛിക്കും വാളിനാല്‍ നിന്‍
ശരീരമാകമാനം അടയാളമേകീടും
മനുഷ്യ നീയിത് ഓര്‍ക്കുക
പുതിയൊരു ജീവിതം മെനയുക
Comments
Post a Comment